Uzależnienie od hazardu niewiele różni się w mechanizmach myślenia i zachowania od tych, które występują w przypadku uzależnienia od alkoholu czy innych substancji psychoaktywnych. Osoba uzależniona od hazardu doświadcza silnej huśtawki emocjonalnej, gdzie napięcie i podniecenie przed grą przeplatają się z ulgą po grze, tworząc uzależniający schemat. W głowie hazardzisty pojawia się obsesyjne myślenie o grach, potrzeba zwiększania stawek i utrata kontroli nad finansami. Wzrasta też ryzyko depresji, lęku i myśli samobójczych, a bliscy mogą odczuwać skutki uboczne uzależnienia. Wyróżnia się tzw. koszty osobiste i koszty społeczne. Hazardzista gra kosztem pracy, a granie okazjonalne zamienia się z czasem w hazard uprawiany regularnie. Pojawiają się ryzykowne zachowania, a wraz z nimi działania mające na celu zatajenie stopnia zaangażowania w grę.
W skrócie:
Hazard staje się głównym źródłem wpływania na emocje, a hazardzista szuka w nim ucieczki od wszelkich przykrych stanów emocjonalnych.
Patologiczny hazard sprawia, że hazardziści mogą przeceniać swoje umiejętności, wierzyć w szczęśliwy traf i ignorować negatywne konsekwencje. Charakteryzuje ich myślenie magiczne, przypominające dziecięce, mimo coraz częstszych strat związanych z graniem.
Nałogowy hazardzista jest przekonany, że ma wpływ na wynik gry, co prowadzi do błędnych decyzji i dalszej gry – mimo coraz większych strat, zwłaszcza finansowych.
Po wygranej hazardzista czuje się zwycięzcą, a po przegranej – nikim, co potęguje frustrację. Życie w dwóch skrajnych stanach emocjonalnych prowadzi do poważnych zaburzeń w postrzeganiu siebie. Następuje rozdwojenie własnego „ja” – hazardzista przestaje wiedzieć, kim jest i która część jego osobowości jest prawdziwa. Sklejenie tych biegunów wymaga często długotrwałej terapii pogłębionej, oczywiście po całkowitym zaprzestaniu grania. Pomoc oferują ośrodki leczenia uzależnień.
Hazard patologiczny aktywuje system nagrody w mózgu, co między innymi prowadzi do trwałego uzależnienia.
Ważne, aby osoby zmagające się z hazardem szukały wsparcia u specjalistów – np. terapeutów uzależnień – aby odzyskać kontrolę nad swoim życiem.
Zyskaj kontrolę nad swoim życiem już dziś! Rozpocznij swoją drogę do wolności od uzależnień. Nie czekaj, zacznij zmianę teraz!
Im dłużej trwa patologiczny hazard, tym większy chaos i dezorientacja panują w umyśle osoby uzależnionej. Występują systemy iluzji i zaprzeczania – mechanizmy odpowiedzialne za utrwalanie uzależnienia. Te same mechanizmy obserwuje się u osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych.
Hazardziści mają trudności z identyfikacją i wyrażaniem swoich uczuć oraz radzeniem sobie z nimi. Umiejętność opanowania emocji jest jednym z podstawowych etapów rozwoju i dojrzewania w procesie zdrowienia. To proces długofalowy, wymagający wieloletniej terapii.
Osobowość hazardzisty to istotny czynnik sprzyjający rozwojowi uzależnienia. Chociaż hazard może wciągnąć niemal każdego, to pewne cechy charakteru, predyspozycje psychiczne i schematy zachowań znacząco zwiększają to ryzyko. Poniżej przedstawiono przykłady takich predyspozycji:
Cechą często spotykaną u osób uzależnionych od hazardu jest impulsywność – tendencja do działania bez namysłu nad możliwymi skutkami. Tacy gracze podejmują decyzje pod wpływem impulsu, co skutkuje nieostrożnymi zakładami lub pochopnym wydawaniem dużych sum pieniędzy.
Dla wielu osób hazard staje się sposobem na oderwanie się od trudnych spraw codzienności – takich jak napięcia w rodzinie, stres czy problemy finansowe. Gra daje chwilową ulgę i pozwala zapomnieć o rzeczywistości. W przypadku osób z obniżonym poczuciem własnej wartości wygrane mogą być postrzegane jako dowód na własną wartość, zarówno w oczach innych, jak i we własnym odbiorze.
Osoby grające kompulsywnie często są przekonane, że uda im się przełamać złą passę i odzyskać utracone pieniądze, co popycha je do kolejnych zakładów. Przeceniają swoje zdolności i wierzą, że mają wyjątkowe szczęście lub umiejętności. Nawet po serii porażek liczą na „ostatnią szansę”, która odmieni sytuację, co pogłębia uzależnienie.
Uzależnienie od hazardu ma bardzo negatywny wpływ na relacje osoby uzależnionej z najbliższymi. Niszczy zaufanie, prowadzi do konfliktów, problemów finansowych i emocjonalnych, a także izolacji.
Warto pamiętać, że uzależnienie od hazardu jest chorobą, która wymaga profesjonalnego leczenia. Pomoc bliskich polega na wspieraniu osoby uzależnionej w podjęciu terapii i odbudowie relacji. Terapia rodzinna może pomóc w zrozumieniu problemu i nauczeniu się, jak wspierać osobę uzależnioną oraz jak naprawić zniszczone więzi.
Hazardzista kłamie, aby ukryć swoje uzależnienie, uniknąć konsekwencji lub zdobyć środki na dalszą grę. Manipulacje mogą przybierać formę kłamstw o braku pieniędzy, składania obietnic bez pokrycia, grania na emocjach i wzbudzania poczucia winy.
Celem tych kłamstw jest zatuszowanie problemu i uniknięcie trudnych rozmów. Hazardzista potrafi fabrykować historie, by wytłumaczyć zadłużenie lub brak pieniędzy. Często wykorzystuje emocje bliskich, by uzyskać wsparcie finansowe lub uniknąć konfrontacji.
Tak, osobowość hazardzisty, czyli sposób myślenia, odczuwania i zachowania osoby uzależnionej od hazardu, może się zmienić. Proces ten jest możliwy dzięki terapii i wsparciu, ale wymaga dużej świadomości, determinacji i gotowości do zmiany. Leczenie uzależnienia od hazardu może prowadzić do zmian w postrzeganiu siebie, w nawykach i w relacjach z innymi.
W przypadku uzależnienia hazardziści często przejawiają cechy takie jak:
Terapia może pomóc w redukcji tych cech i rozwijaniu umiejętności radzenia sobie z emocjami, planowania i podejmowania decyzji.
Zastępowanie kompulsywnego grania zdrowymi aktywnościami (sport, hobby, praca) to jeden z fundamentów zdrowienia. Proces ten obejmuje również naukę radzenia sobie z trudnościami bez sięgania po hazard.
Leczenie uzależnienia pozwala na odzyskanie spójności w postrzeganiu siebie i świata. Osoba uzależniona zaczyna budować stabilną tożsamość, opartą na realistycznym obrazie siebie, a nie na ułudzie związanej z hazardem.
Uzależnienie często prowadzi do konfliktów i izolacji. Leczenie pomaga odbudować zaufanie, poprawić komunikację i relacje z rodziną oraz przyjaciółmi.
Kluczowe czynniki wpływające na zmianę osobowości to gotowość do podjęcia leczenia, wsparcie terapeutyczne i wsparcie społeczne.
Podsumowując – zmiana osobowości u hazardzisty jest możliwa i stanowi cel leczenia. Proces ten wymaga jednak zaangażowania, wsparcia i czasu, ale może przynieść trwałą poprawę jakości życia.
Pomocy warto szukać w sytuacjach kryzysowych – przy silnych emocjach, trudnościach w relacjach, myślach samobójczych. Można ją uzyskać dzwoniąc na telefony zaufania, zgłaszając się do ośrodków interwencji kryzysowej lub poradni zdrowia psychicznego. W nagłych przypadkach – wezwać pogotowie.
Pomocy szukaj, gdy:
Pamiętaj, że szukanie pomocy to oznaka siły, a nie słabości.
Skuteczna terapia hazardowa z indywidualnym podejściem do pacjenta wymaga na ogół leczenia stacjonarnego w ośrodku terapii uzależnień. W przypadku uzależnienia pomóc może wcześniejsza konsultacja z terapeutą uzależnień. Hazard, podobnie jak inne uzależnienia, wymaga opracowania indywidualnego planu leczenia. Jedną z najczęściej stosowanych metod leczenia uzależnienia od hazardu jest terapia poznawczo-behawioralna, której celem jest modyfikacja destrukcyjnych schematów myślenia i postępowania związanego z grą.